Elleboogdysplasie bij honden: oorzaken, symptomen en behandeling
Elleboogdysplasie is een groeigerelateerde, chronische ziekte van de ellebooggewrichten van de hond, waarvoor meestal een genetische aanleg bestaat bij getroffen dieren. Ernstige elleboogdysplasie kan bij honden artritis en kreupelheid veroorzaken.
De gewrichtsziekte is niet te genezen. De voortgang ervan kan echter worden vertraagd met de juiste maatregelen.
Hieronder wordt uitgelegd hoe elleboogdysplasie bij honden voorkomt, welke symptomen de gewrichtsproblemen veroorzaken en welke behandelingsmaatregelen kunnen helpen.
Elleboogdysplasie bij honden: wat is het?
In het ellebooggewricht komen het opperarmbeen, de ellepijp en het spaakbeen samen. Als het gewricht gezond is, passen de drie botten precies in elkaar. Ze hebben ook een intacte kraakbeenlaag. Beide zorgen ervoor dat de verbinding kan worden verplaatst zoals bedoeld en dat er geen overmatige wrijving optreedt.
Als dit niet het geval is, zorgt de wrijving ervoor dat eerst het kraakbeen verslijt en daarna de botten. Hierdoor krijgt de hond last van elleboogdysplasie, wat naast pijn en ontsteking ook leidt tot een steeds beperktere beweeglijkheid van het aangetaste gewricht.
Hoe herkent u elleboogdysplasie bij honden?
Hoe verder de elleboogdysplasie van de hond vordert, hoe duidelijker de ziekte merkbaar wordt. In het begin zul je waarschijnlijk slechts af en toe symptomen in je viervoeter opmerken, zoals een verandering in de gang.
In het verdere verloop van de ziekte zult u echter een aanzienlijke toename van de beperking van de mobiliteit merken. Dit leidt tot steeds stijvere en onzekere bewegingspatronen. Bovendien kunt u tijdens deze fase van elleboogdysplasie zien dat uw hond zo min mogelijk belasting op het beschadigde gewricht uitoefent.
Hoe wordt bij honden elleboogdysplasie gediagnosticeerd?
Als u mogelijke symptomen van elleboogdysplasie bij uw hond opmerkt, moet u zo snel mogelijk een dierenarts raadplegen. Om uw verdenking uit te zoeken, zal de dierenarts röntgenfoto's van de ellebogen van uw viervoeter maken.
Als de conditie van de gewrichten niet zonder meer kan worden gezien op de foto’s, kan het zijn dat een extra computertomografie (CT) nodig is om op betrouwbare wijze elleboogdysplasie bij de hond te diagnosticeren.
Hoe wordt elleboogdysplasie bij honden behandeld?
Welke behandelingsmaatregelen nodig zijn, wordt vooral beïnvloed door de conditie van de gewrichten en de exacte vorm van de elleboogdysplasie van de hond. De behandeling kan in principe zowel conservatief als chirurgisch zijn.
In de meeste gevallen kan ernstige elleboogdysplasie alleen chirurgisch worden behandeld. Als er bijvoorbeeld losse kraakbeen- of botfragmenten in het gewricht van de hond zitten, moeten deze worden verwijderd om het ongemak van de viervoeters te verlichten.
Bovendien is het mogelijk dat het door elleboogdysplasie aangetaste gewricht verstijfd moet worden of dat de inplanting van een endoprothese noodzakelijk is. De dierenarts zal op individuele basis bepalen of dergelijke zware ingrepen daadwerkelijk raadzaam zijn, op basis van de conditie van het gewricht en de ernst van de bestaande schade.
Naast chirurgische behandelmethoden is het ook mogelijk om het ongemak van de elleboogdysplasie van de hond te verminderen met pijnstillende en ontstekingsremmende medicatie. In het begin van de ziekte kan dit in ieder geval voldoende zijn.
Welke honden lijden bijzonder vaak aan elleboogdysplasie?
De kans op het ontwikkelen van elleboogdysplasie is niet voor alle honden gelijk. Meestal zijn het vooral grote hondenrassen die door de gewrichtsziekte worden getroffen, terwijl het bij kleine honden eerder de uitzondering is.
De volgende honden hebben een verhoogde neiging om te lijden aan elleboogdysplasie:
- Duitse herdershond
- Rottweiler
- Newfoundland
- Berner Sennenhond
- Grote Zwitserse Berghond
- Dogue de Bordeaux
- Labrador
- Chow-Chow
Hoe kan elleboogdysplasie bij honden worden voorkomen?
Elleboogdysplasie is niet te genezen en de ziekte kan niet worden vermeden als de hond de juiste genetische samenstelling heeft. Als hondeneigenaar kunt u echter zeker iets doen om het ontstaan van elleboogdysplasie bij uw hond te vertragen en de schade aan de gewrichten te vertragen.
Belangrijke factoren in dit verband zijn vooral een evenwichtige voeding en het vermijden van overbelasting van het spier- en skeletstelsel.
Ongepaste fysieke inspanning bevordert de slijtage van de toch al kwetsbare ellebooggewrichten. Als hondeneigenaar moet u dus zorgen voor een gezond evenwicht tussen activiteiten en rust. Dit geldt vooral voor puppy's, omdat de gewrichten van jonge honden nog groeien, maar er moet natuurlijk ook rekening worden gehouden met volwassen dieren.
Wat betreft de voeding is een van de belangrijkste factoren om ervoor te zorgen dat de voedingsbehoeften van de hond optimaal worden vervuld, zodat niet in de laatste plaats de gewrichten van de hond goed worden verzorgd. Het is ook belangrijk om de hoeveelheid voedsel aan te passen aan de behoeften van de viervoeter. Anders bestaat het risico dat de gewrichten van de hond extra worden belast door overgewicht en dat de kans op elleboogdysplasie toeneemt.
Als uw hond te veel gewicht op de weegschaal legt, is het niet mogelijk om uw hond op dieet te zetten. Naast het verminderen van de hoeveelheid voer kan ons dieetpoeder Shiimun Slim in dit geval helpen om het overgewicht van uw hond op de lange termijn onder controle te krijgen.
Ondersteuning door middel van natuurlijke voedingssupplementen voor de hond
Naast de bovengenoemde preventieve maatregelen gebruiken veel hondeneigenaren nu ook speciale voedingssupplementen. Dergelijke supplementen bevatten bepaalde actieve ingrediënten, zoals hyaluronzuur en collageen, die zouden helpen om de gewrichtsfunctie te behouden.
Schrijf een reactie